Ter n
agedachtenis
Marc en de ‘Wet van Murphy’
Wij, computergebruikers, kennen maar al te goed de ‘Wet van Murphy’, ofte:
wat mis kan gaan, zal mis gaan.
Marc heeft het aan den lijve ondervonden.
Het gebeurt zo dikwijls: iemand verslikt zich terwijl hij aan het eten is, hapt naar adem, maar wordt geholpen of komt gewoon vanzelf weer in de plooi. Iedereen kent wel zo’n verhaal. Ze worden verteld met respect voor de dood die even dichtbij was, maar verslagen werd. Die verhalen lopen altijd goed af. Hebben een happy end.
Niet voor Marc.
In die verhalen is er wel altijd een redder. Even van achteren vastpakken en opschudden en hop, de brok komt er weer uit. Het slachtoffer ziet even wat bleek, maar kan daarop lachen met het voorval.
Niet wat Marc betreft.
In de verhalen is er altijd een ‘held’ die de goede beslissing nam en daarna geloofd wordt om zijn aanpak.
Niet bij Marc.
Er was zelfs een dokter in de zaal toen Marc zich verslikte en in ademnood kwam. Maar die dokter stelde een verkeerde diagnose. Dacht dat Marc een hartinfarct had en deed hard haar best om Marc aan de dood te ontrukken. Haar was alles geleerd om slachtoffers in nood te redden.
Maar dat was bij Marc niet het geval.
Onze arme vriend viel in coma en zou daar nooit meer uitkomen. Wat kon mis gaan, zal misgaan, zei mister Murphy.
Wat een stom toeval. Duizenden overkomt het, negenhonderd-negen-en-negentig overleven het.
Maar niet Marc
Ik kan het nog altijd niet geloven dat ik Marc niet meer zal zien op de clubbijeenkomsten. Ik zal hem trouwens nog lang in mijn gedachten zien. Daar op die plaats waar hij altijd zat. Meestal tussen Etienne en Fernand.
Als we wekelijks de rij zullen afgaan en iedereen de kans geven zijn zeg te doen, zal ik na Geronimo, Willy 2 en Etienne, Marc zien zitten. Lachend, wat hij altijd deed want Marc amuseerde zich kostelijk tijdens de vergaderingen. Hij genoot van het bekvechten tussen mijzelf en Fernand. Van de stoute opmerkingen en gevatte antwoorden.
Ik zal die opgewektheid van Marc missen. Dergelijke mensen zijn de steunpilaren van een club. Geven ons het goede gevoel onder vrienden samen te zijn.
Maar vergeten zullen we hem niet. Daar zullen we voor zorgen. Ik heb trouwens een goed idee, waar iedereen het wel eens zal mee zijn. Op ons clubsouper wil ik de Gamerstrofee voortaan de MARC BEEL TROFEE noemen.
Ik denk dat dit een goede manier is om Marc niet te vergeten.
Leon