Een stukje geschiedenis van Format C
Fokke heeft bijna geen vingernagels meer door er van de spanning op te bijten, dus om zijn gezondheid – en de rest van zijn vingers – niet in gevaar te brengen, schrijf ik verder aan de geschiedenis van Format C. We waren zover gekomen dat de nieuwkomers zich niet konden verzoenen met het feit dat de voorzitter alles in handen had, vanaf het voorzitterschap tot het beheer van de kassa en het verzet groeide.
In feite vormden zich twee mini-kampen (want veel leden waren er niet). Enerzijds voorzitter Philip V. en het werkbeest van de club, Emiel. Anderzijds de nieuwkomers. Lang duurde het evenwel niet of Emiel S, die het best kon vinden met de nieuwelingen, liep over naar het andere kamp. Ook hij begreep dat het zo niet verder kon en dat ook bij hem het idee, van hoe een club moest functioneren, niet overeenstemde met de ideeën van Philip V. De voorzitter-stichter kwam dus alleen te staan, al zag hij blijkbaar niet in dat het voor hem de verkeerde kant opging. Op een bijzondere bestuursvergadering werd hem dat duidelijk gemaakt.
De voorzitter werd voorgesteld de club te hervormen. Bestuursleden verantwoordelijke posten te geven en de kas in de handen te geven van een schatbewaarder; die regelmatig verslag zou uitbrengen van de kastoestand terwijl die kas zou dienen om de club naar behoren te laten functioneren. Philip was niet alleen verrast, maar ook sterk ontgoocheld omdat hij inzag dat zijn droom daardoor teloor zou gaan. Misschien had hij wel eens gedroomd van een club met honderden leden met misschien wel betaald personeel, dat steeds klaar zou staan om de in nood verkerende computeraars ter hulp te snijden.
Anderzijds had hij misschien zelf al ingezien dat het niet liep zoals hij zich voorgesteld had. Hij had ook geleerd dat zijn ideeën niet bestand waren tegen de werkelijkheid. Zo hadden wij een lid die de SOS-functie al te letterlijk opnam en om de haverklap hulp inriep. Philip, ikzelf, Willy en Dirk VDD waren al bij hem aan huis geweest doordat hij telkens in een minimum van tijd alle herstelwerkzaamheden aan zijn computer weer om zeep hielp. Om dan de volgende SOS’er op te roepen.
Philip stemde toe dat het bestuur omgevormd werd en de structuur van de club onder handen werd genomen. Uit die tijd stamt ook de afkeer dat leden beroep kunnen doen op bestuursleden om hen thuis te komen helpen. Ik weet dat sommige bestuursleden dat wél doen, maar dan uit eigen wil. Philip bleef voorzitter, Emiel werd secretaris en Willy schatbewaarder. Ik kan mij niet meer herinneren welke functies ikzelf en Dirk VDV kregen, maar dat was van geen belang. De absolute macht van Philip was gebroken, de club kon functioneren zoals het een club paste. De volledige kas kregen we niet.
Het was ook niet zomaar een kas van een doodgewone club en de rekening stond ook niet op naam van SOS Service, maar op de naam van de voorzitter. Die kas bestond ook al voor de stichting van de club omdat het een eenmansinitiatief was dat uitgegroeid was tot een club. Zonder dat ooit nagedacht was over de financiële problemen zo iets kon meebrengen. Daarbij zal Philip nooit gedacht hebben dat het uiteindelijk verkeerd zou aflopen.
We hadden dus geen idee hoeveel er in die kas stak en in feite waren dat ook onze zaken niet. Philip stelde dan ook voor een deel uit de kas aan de club te ‘schenken’ als startkapitaal. Ik weet niet meer hoeveel het was (Willy wellicht wel?), veel was het in feite niet.
In ieder geval was ons hoofddoel bereikt. We konden een nieuwe start nemen en daar waren we best gelukkig mee, al vermoedden we toen niet dat we al vlug voor nieuwe problemen zouden komen te staan.
Ouwe Leon