Een stukje geschiedenis van Format C
De putsch was geslaagd, een nieuwe clubstructuur was gevormd, maar wie toen de mening was toegedaan dat daarmee alles opgelost was, zou nog raar opkijken. Philip, voorzitter i.p.v. voorzitter, schatbewaarder en ‘eigenaar’, voelde zich blijkbaar niet gelukkig in zijn vel in zijn nieuwe positie en gaf heel kort na de bestuurshervorming zijn ontslag als voorzitter.
Het nieuwe bestuur werd daardoor flink opgeschrikt. Vooral omdat we op het einde van de bestuursvergadering die zo’n grote verandering zou brengen in het clubbestuur, van mening waren dat Philip zich bij de nieuwe situatie had neerlegd en er wel kon mee leven. Er diende dus opnieuw vergaderd te worden terwijl de bestuurderskaarten dienden herschikt te worden.
Emiel Schalck werd de nieuwe voorzitter, ikzelf secretaris en Willy bleef schatbewaarder. Dat wat de belangrijkste functies betrof. Maar er was nog iets dat diende aangepakt te worden: de naam van de club. Die dekte de lading niet meer. De club was geen serviceclub meer, maar een doodgewone computerclub. Er diende dus een nieuwe naam gezocht te worden en daar we rekening wilden houden met de plaats waar onze club gehuisvest was en de vzw Kring Kristus Koning er was voor de parochianen, veranderden we onze clubnaam in Computerclub Nieuw Gent.
Ondanks we weinig ervaring hadden met het leiden van een computerclub, begon de club flink te groeien en stroomden de leden toe. Vooral interessante leden zoals onze huidige voorzitter Dirk VN en Danny Dobbelaere. Toen in ’97 ook Peter Rubbens toetrad tot de club en samen met Dirk VN opgenomen werd in het bestuur, nam niet alleen het aantal bestuursleden toe maar steeg het aantal clubleden tot 51 stuks.
Op zeker ogenblik werkten we zelfs met vier teams: beginners, gevorderden, freaks en… gamers, en hadden we ooit een recorddag waarbij 43 leden op post waren. Meer dan de helft van de aanwezigen waren trouwens gamers en de meesten waren nog erg jong. Dat zou problemen geven.
De club stond op een hoogtepunt van zijn succes, maar ook op de rand van zijn ondergang.
Ouwe Leon